Van adams peak naar little adams peak

Hallo,

Adams peak.
Na de mentale voorbereiding en de nodige spanning was het dinsdag nacht dan echt zo ver. Om half 2 in de nacht opgestaan om de adams peak te beklimmen. Deze telt zo'n 5400 stijle trappen omhoog. We hadden al veel gelezen en waren van het ergste uit gegaan. Heel bijzonder om zo in de nacht aan deze uitdaging te beginnen. Het begin ging goed, trappen en dan weer even vlak. Maar na een uurtje klimmen kwamen dan toch echt al de killer trappen! We haalden veel mensen in, maar na elke korte stop, kwamen ze ons weer voorbij. Iedereen had het moeilijk en hoorde je puffen. Oma's en opa's, kinderen en ouders alles en iedereen trotseerde de trappen om uiteindelijk de top te halen.

Omhoog was zwaar maar eenmaal op de top bleek het gelukkig allemaal wel mee te vallen. Al was het ontzettend koud!! We zagen nog niks het was donker en je hebt dus geen idee waar je bent en wat je straks te zien krijgt. Wij hadden ons plekje gevonden voor de zons opkomst. Iedereen kwam kapot boven aan de laatste trap. Het duurde ongeveer een uurtje. Je ziet het al wat lichter worden. Dan komt er kleur in de hemel wat steeds feller wordt. Rechts zien we dat we boven de wolken zitten en als we naar beneden kijken, is het hoog!! Heeel hoog!! Naar mate de zon op begint te komen en we fotos maken van al het moois wat we zien, begin ik me toch lichtelijk zorgen te maken voor de terugweg. Shit! Oja! Straks ook nog 5400 trappen terug!

Toen de zon eenmaal op was, klonken er trommels vanuit de tempel. Heel bijzonder en trots dat we dit hebben gedaan.
Terug weer alle trappen af en al snel kwamen we er achter dat de terug weg zeker niet onderschat mag worden. Onze benen gingen trillen als een gek en stabiliteit van je beneden is ver te zoeken. Bovendien heb je na een tijdje die trappen ook wel gezien. Met spagetti benen naar beneden was pittig, ook kwam de zon goed door dus was het al erg warm.

Maar we did it!!!! Het was zwaar maar zeker de moeite waard. Totaal drie uur omhoog en anderhalf uur naar beneden.

Die zelfde dag, zijn we naar Ella vertrokken met de trein.Wij hadden zo iets van, beter even doorpakken. Morgen komt de spierpijn en dan wil je echt niet reizen. Dat hebben we geweten. Ik werd snachts al wakker van de spierpijn en sochtends was het echt niet te doen. Ik leek wel een pinguin, elk verschil in de tegels voelde ik alle bewegingen. Nog nooit zoveel spierpijn gehad haha! Jop vond dit overigens erg grappig. Jop had spierpijn maar dat viel reuze mee zei hij. Blijven bewegen is misschien wel de beste optie en we zijn dan ook smiddags naar de watervallen gegaan. Dit was super gaaf en even lekker afkoelen. Deze waterval gebruiken locals om in te zwemmen en zich te wassen. We hebben daar zeker wel een uurtje gezeten en het was een bijzonder schauwspel.

De volgende dag wilden we een route lopen in Ella, die onze menneer van het guesthouse adviseerde. We begonnen bij de little adams peak. Ik werd spontaan allergisch voor trappen die dag. Ik wilde heel graag, dus ik probeerde 2 trappen omhoog dit ging wel, maar die 2 trappen naar beneden was al drama. Dus Jop ging alleen en ik wachtte beneden. Er kwamen wat gasten naar beneden en ik was even ongemakkelijk. Maar ik stond daar en 1 begon te zingen in het singalees. De hele groep zong mee, even een momentje van ultiem. Met mooie uitzichten en een sigaretje vermaakte ik me prima. Jop zag ik omhoog klimmen. Hij kwam al zwetend beneden na een tijdje, het was ook erg warm. Aan de trappen lag het niet want het waren er maar 400 haha!

Even lunchen met tot nu toe het mooiste uitzicht in de bergen.

Door naar theeplantage die deze route ook heeft. Dit was echt zo niet boeiend gewoon. Echt zonde het had heel leuk kunnen zijn, maar we waren binnen 5 minuten weer buiten en hadden zelfs al een rondleiding gehad ook. Was ook zo gezellig vrouwtje.. nou hier doen we dit hier doen we dat en zo wordt het gemaakt..DOEI!

9 arche brug stond ook op de route. Even een goed plekje vinden want we waren optijd om de trein ook te zien. Wachte.. wachte.. de trein kwam maar niet. Toen toch maar stuk naar beneden. Eigenlijk hadden we het al gehad, door vermoeidheid en de warmte. De trein kwam paar fotos geschoten en toen over de rails verder gelopen. Dat is hier heel normaal. Op de brug zelf waren een paar tieners die met ons op de foto wilde en waren super enthousiast. Zij kwamen uit kandy en waren ook een paar dagen weg. Hierna hebben we nog zo 4 kilometer over het spoor gelopen. Spijt hadden we wel ondanks dat het wel gaaf was. Het was vermoeiend en we waren klaar met de dag.

Weer in het guesthouse even chillen en de dag ervoor had Jop met de eigenaar afgesproken om een typisch sri lankaans drankje te drinken. De beste menneer had het voor ons gehaald en kwam ons halen voor wat hij een'party' noemde. Hij had nootjes en drankjes het was echt super cool! Hij vertelde veel over zijn leven en we hebben ook echt gelachen. Zijn zus belde en zei dat zijn zus veel gezeur had met zijn ma en dat hij telkends gebeld werd. Die blikken van hem(die je wel voor kunt stellen) waren echt geniaal. Op gegeven moment legt hij zn telefoon gewoon neer en zegd af en toe 'uhu' 'ja' en zijn zus maar door ratelen haha! Jop vond het ook echt geweldig. Het duurde lang en opeens zei die vent 'im coming' en maakte een zwaai. Dus ik keek achterom en weer naar hem en hij deed zo van, nee er is niemand maar dan ben ik van dit gesprek af en denkt me zus dat ik gasten heb. Wederom weer lachen natuurlijk. Lichtelijk tipsy maar zeker voldaan gingen we slapen om de volgende dag om 4 uur sochtends met prive chauffeur te vertrekken naar Tangalle(zuidkust). Met een tussen stop in het yala national park.

Onze maagjes zaten ongeveer op de plek van onze longen. Kortom we werden alle kanten op geshaked door de jeep safari. De wegen waren hobbelig en we stuitte vaker van onze stoel dan dat we wilde beesten zagen. Al met al was het wel leuk maar of het geld waard was.. nee niet echt. Net toen we tegen elkaar zeiden, nu moeten we alleen nog een luipaard zien, ontstond er verderop commotie en onze chauffeur racete er naar toe. Vol spanning en ja hoor daar kwam hij, een luipaard uit de bosjes gelopen en wat een WAUW was dat. Super gaaf!! We hadden ook nog andere beesten gezien zoals, waterbuffels, kleurige vogels, krokodil en een olifant. We kwamen ook een beest tegen en Jop vroeg hoe die heette. Ik verstond het niet en vroeg aan Jop wat hij zei. Jop zei dat is een mongool. Sirieus? Ja zegt hij, dat zegt die vent net. Wij lachen natuurlijk. Later bleek het een mongoos te zijn, het lijkt er op.

Door naar tangalle. We waren toe aan de zon en de zee. Komen we hier gister aan stinkt de kamer, hebben we geen mosquito net en regent het! Okeee dit was een groot baal moment. We konden niet weg want ja geen paraplu niks en alles zag er troosteloos uit. Voordeel: lekkere bank in de lobby met goede wifi, dus een filmpje met bier! Vandaag ook weer bewolkt maar geen regen dus we kunnen er weer op uit.

Morgen voor 4 nachten in Mirissa en hopen op een beetje zon.

Sorry voor dit enorme verslag, maar wederom weer veel megemaakt!!
Fotos's zet ik er vanavond op.

De groeten!!!
Jop&Tessa